In deze blog een uitleg en praktijkvoorbeeld van mijn manier van werken met de Gestalt-therapie bij een individuele cliënt. Dit betreft een verkorte versie, in werkelijkheid duurt een sessie tussen de 60 en 75 minuten…
In de Gestalt-therapie gaat het om de cirkel van behoeftebevrediging en over hoe er contact wordt gemaakt.
De cirkel stopt niet, behoeften dienen vervuld te worden.
Wat is op de voorgrond, wat is nog ‘onaf’ en dient beleefd, gevoeld, afgemaakt te worden? Wanneer de cirkel rond is, -dus af is- zal de cliënt rust ervaren.
Vanuit dit punt zal er weer iets anders op de voorgrond treden, wederom een behoefte die vervuld dient te worden.
In mijn praktijk komt een man van in de 30. Hij is doorverwezen via een praktijk ondersteuner in verband met Burn-out gerelateerde klachten. Hij heeft tijdens de intake aangegeven dat hij moeilijk ‘nee’ kan zeggen en het moeilijk vindt om zijn gevoelens te tonen en emoties te laten zien. Op de voorgrond staat nu dat hij verdriet heeft om het overlijden van zijn vader, ruim een half jaar geleden.
Hij moest ten tijde van het overlijden alles regelen en had geen tijd voor zijn verdriet en om te rouwen. Wanneer we over zijn vader praten staan de tranen hem in de ogen en rollen deze over zijn wangen.
‘Laat maar zien’ zeg ik… Ik zie hem en hij voelt zich gezien en erkent zijn verdriet.
In de therapie die ik geef is de Gestalt-therapie mijn basis manier van werken.
Ik zet een stoel tegenover hem en vraag hem een kussen uit te zoeken dat zijn vader representeert. Hij pakt een groene, dát is typisch mijn vader zegt hij. Bij toeval draagt hij een groen T-shirt dat van zijn vader geweest is.
Hij bepaalt waar de stoel moet staan, dichterbij, wat verder weg, we experimenteren met de afstand. Deze afstand voelt goed, op deze voet gingen we met elkaar om.
Hij doet zijn ogen dicht en haalt in verbeelding zijn vader voor zich. Hij ziet hem zoals hij hem nog in zijn herinnering heeft, de manier waarop hij zit en naar hem kijkt.
‘Wil je iets tegen je vader zeggen?’ Mijn cliënt vindt het raar, is het niet gewend om zo 1 op 1 tegen zijn vader te spreken. Dat deden we nooit; er was altijd wel iemand bij, dan lieten we ons niet kwetsbaar zien. Wat raar eigenlijk, nu ik hier zo zit, bedenk ik me dat ik eigenlijk nooit heb gezegd hoeveel ik van hem hou en hij huilt.
Ik ben het niet gewend om zo puur gezien te worden, zo kwetsbaar eigenlijk…
In de Gestalt-therapie wisselen we van stoel. Ik laat hem op de stoel van zijn vader zitten. Hij voelt zich hier daadwerkelijk anders, meer gespannen. Op zijn eigen stoel zetten we een groot blauw kussen dat hem representeert.
In de rol van zijn vader kijkt hij naar zijn zoon. ‘Wil je iets tegen hem zeggen?’ vraag ik.
Ik wil hem zeggen dat ik trots op hem ben. Je moet meer je hart gaan volgen zoon, dat doe je te weinig…
Terug op zijn eigen stoel heeft de cliënt gehoord wat zijn vader tegen hem heeft gezegd. Dat hij trots op hem is en dat hij zijn hart mag gaan volgen. Eindelijk erkenning en bevestiging van wat ik al heel lang wist, zegt hij.
Hij zucht en voelt zich meer ontspannen. Hij komt in rust…
Hij kan warmte voelen in zijn hartstreek en voelt dat zijn vader heel dicht bij is.
Hij moet ineens aan een liedje denken.
“Maar een man mag niet huilen” van de Sjonnies.
Ik zoek op Spotify en speel het op mijn telefoon af. We luisteren en hij haalt herinneringen op; zaterdagavond een kaartje leggen met een borreltje er bij.
Ineens schiet hij op uit zijn stoel. Wat een ontzettend fout liedje is dit eigenlijk!
Hoezo mag een man niet huilen?
Wat is het toch fijn om nu wel mijn tranen te kunnen laten zien en te voelen hoezeer ik hem mis, hoeveel pijn dat doet…
Wat een mooie awareness, een inzicht dat diep raakt en een duurzame verandering in zijn denken en voelen teweeg brengt, waardoor hij zich in de toekomst anders zal kunnen gedragen en uiten. Met de ervaring van deze sessie dat kwetsbaar zijn mag, dat tranen kunnen opluchten. Dat je zelf uitspreken ontzettend kan helpen om te voelen hoeveel pijn iets doet en dat het dan toch te dragen is.
Wat heeft hij zichzelf een groot cadeau gedaan door dit aan te gaan met zichzelf!
Deze blog mocht ik plaatsen met toestemming van de client. We hebben hem samen geschreven. Ontzettend fijn dat dit mag en dat je je nu ook hierin kwetsbaar durft op te stellen. En hiermee anderen kan inspireren. Grote dank hiervoor.