Herken je onderstaande gedachtes?
- Ik denk de hele dag door aan eten.
- Als ik een conflict heb gehad, verlang ik extra sterk naar eten.
- Ik gebruik vaak excuses, zoals: deze koekjes moeten toch op.
- Eindelijk tijd voor mijzelf! Daar horen chocola of wijn met hapjes bij.
- Ik heb vaak trek in iets heel specifieks, zoals moorkoppen of kaasstengels.
- Als ik kritiek op mijn werk heb gekregen of baal van mijn spiegelbeeld, is het eerste wat ik doe als ik thuis ben mijn tanden zetten in iets lekkers.
- Ik wil een traktatie aan het einde van een werkdag of stressvolle week.
- Ik eet wel eens zonder dat ik het door heb.
- Ik eet om mij op mijn gemak te voelen.
- Ik eet vaak automatisch en snel. Pas later zie ik hoeveel ik gegeten heb.
- Als ik moe ben, dan laad ik mijn lege batterij op met troost-eten.
- Ik schaam mij dat ik steeds weer ga snoepen, terwijl ik weet hoe slecht ik me dan voel.
"Het kan helpen om in de therapie te kijken naar wat er ‘achter/onder’ het emotie eten zit."
We kennen allemaal bovenstaande gedachtes en af en toe toegeven aan dat je zin hebt om iets te eten als je je niet goed voelt. Daar is niets mis mee.
Het wordt een probleem als je dit voortdurend doet en geen rem of grenzen meer voelt. En je geen bewustzijn hebt op waarom je wilt eten.
Je lichaam wordt steeds zwaarder, je gezondheid kan in het gedrang komen en bewegen wordt moeilijker. Je wilt graag van het emotie eten af, diëten helpt niet en je beweegt ook genoeg. En toch kom je er niet achter waarom het niet lukt.
Op onderzoek uit
Het kan helpen om in de therapie te kijken naar wat er ‘achter/onder’ het emotie eten zit. Zijn er gevoelens of emoties die je nog niet kent en waar je nog geen zicht op hebt. Is er een ander probleem waardoor je je lichaam blijft ‘vullen’. Wil je iets niet onder ogen zien, voel je je eenzaam (sociaal gezien of op existentieel niveau) of heb je eerder in je leven iets meegemaakt dat traumatisch was of in ieder geval heel veel indruk heeft gemaakt?